Leitura da última parte do monólogo de Molly Bloom em macedônio. Tradução Marija Girevska
Marija Girevska: traduziu, entre outros, Ulysses, de James Joyce, para o macedônio.
and the old castle thousands of years old yes and those handsome Moors all in white and turbans like kings asking you to sit down in their little bit of a shop and Ronda with the old windows of the posadas 2 glancing eyes a lattice hid for her lover to kiss the iron and the wineshops half open at night and the castanets and the night we missed the boat at Algeciras the watchman going about serene with his lamp and O that awful deepdown torrent O and the sea the sea crimson sometimes like fire and the glorious sunsets and the figtrees in the Alameda gardens yes and all the queer little streets and pink and blue and yellow houses and the rosegardens and the jessamine and geraniums and cactuses and Gibraltar as a girl where I was a Flower of the mountain yes when I put the rose in my hair like the Andalusian girls used or shall I wear a red yes and how he kissed me under the Moorish wall and I thought well as well him as another and then I asked him with my eyes to ask again yes and then he asked me would I yes to say yes my mountain flower and first I put my arms around him yes and drew him down Jo me so he could feel my breasts all perfume yes and his heart was going like mad and yes I said yes I will Yes. (U 1592-1609) (James Joyce, Ulysses, Gabler ed. 1986)
и стариот замок стар илјадници години да и оние згодни Маври сети во бело и турбани како кралеви те канат да седнеш малку во тие нивни минијатурни дуќани и Ронда со старите прозорци на оние posadas 2 пламнати очи зад решетката се кријат за либето нејзино да го бакне железото и винарниците на крчмите ноќе полуотворени и кастанетите и онаа ноќ кога го испуштивме бродот за Алгесирас стражарот спокоен проаѓаше со фенерот и О оној ужасен порој долу О и море море темноцрвено понекогаш како оган и оние величествени зајдисонца и смоквините стебла во градините на Аламида да и сите оние чудни улички и розовите и сините и жолтите куќички и градините со рози и јасмините и гераниите и кактусите и Гибралтар како девојче каде што бев планински Цвет да кога ја ставив розата во косата како оние андалузиски девојки или дали да ставам црвена да и како ме бакнуваше под Маварскиот ѕид и помислив тој или некој друг сеедно и потоа со очи го помолив уште еднаш да ме праша да и тогаш тој ме праша дали јас би да да кажам да мој планински цвету и првин го прегрнав да и го повлеков надолу кон себеси за да може да ги насети моите мирисни гради да и срцето му чукаше како лудо и да реков да сакам Да. (Џејмс Џојс, Улис, 2019, 880)